Błogi sen przytula mnie
…jak kochanek.
Jest tym, czego chcę,
czego pragnę, oczekuję.

Sen błogi, bez trwogi,
bez twarzy mi się wymarzył.
Wszystkie troski opanował
ten piękny, troskliwy pan.

Błogi stan, cudny stan,
wziął mnie w swe ramiona,
a ja nim zniewolona…
oddałam mu się we śnie.

Rankiem tak rozkokoszona,
już pragnę wieczorem
pójść w jego ramiona.
Jestem twarda, on mnie pokona.

Tęsknota to furtka, gdy szczęścia nie znamy
Lekko ją otwieramy nie dotykając bramy
Lub drzwi bez klucza, które uchylamy

Za progiem wspomnień mnóstwo
Krok dalej – mniej szczegółowo
Coś tam się czai każdorazowo

Trzaśnij furtką, trzaśnij drzwiami
Niech cię za nimi nic nie mami
Ciesz się i żyj obecnymi chwilami

Co? Replay? Ożeż Ty!
Rozkokoszona w „my”
Nie stąpająca po ziemi
Mało Ci tej anemii?

Dobrze, bogato ugoszczę

Witam spragnioną, miłą
(Tak, wiem, Niezwykłą)
Usiądź i wybieraj z menu
Co dziś podaję do stołu

Nie zimne, gorące nóżki
A la Bucki, Dinki

Za dwie godzinki…
Napój z jeżynki

Na talerzu za trzy
Będzie kotek jak się patrzy

Później chwilowo będzie ubaw
Gdzieś za jakieś 4 ha

Nie oskarżaj mnie
Że czasami źle karmię się

Myśl, że za ćwierć doby
Będą tylko moje podroby

Flaczki serwuję bez zapłaty –
Z nimi, to tylko same straty

Nerek nie oddam z trwogi
Że nie będę już drogi

Wątróbkę by Pani chciała?
Skrzydełek dostała i poleciała

Polecam me serce z wieczora
Jeść, póki nie dorwie się…
Jakaś diablica, potwora

Pani jest bronią atomową
Rzadko używaną, lecz groźną
Dlatego już się poddaję i
Myślę o motto w nadziei…

I surrender lady

Gonisz mnie do jedzenia…
Mnie? Głodnego Twego serca?
I słusznie – połknę je w całości –
Z braku nie chleba, lecz miłości

Alicjo!
Brak rozmów i…
Znam Cię za krótko
Sen mi się śni

To było wczoraj, a dziś…
Ten sam, niedekadencki
Wciąż normalny, zwykły
Niearogancki, ni dyletancki

Nie golę się codziennie –
Jestem facetem
Lubię podróże i w czasie
Nie jestem omletem

Lubię fajne „babki”
Spacery po lesie ciemnym
Nawet młode „laski”
Nie jestem głuchociemnym

Na… „zarazki”

I pół wieku już zleciało…
A mi życia ciągle mało
Tyle jeszcze trzeba zrobić
Brew poprawić, fryz ułożyć

Pięćdziesiątka u kobiety?
Oj tam, oj tam, choć niestety
Tak niełatwa jest ta chwila
Cięcie skrzydeł u motyla?

Lustereczko, ty mi śpiewaj!
Coś strzyknęło! Ech, ech, aj!
Okej, ciągle jestem „Naj”
A Ty Skrzypku graj mi, graj

A ja kocham pieska, kotka
A ja przecież jestem cnotka
Mi nie w głowie są buhaje
Ja nikomu nic nie daję

Ja nie lubię kwiatów, róż
Seksu u mnie ani rusz
Bo ja jestem tak kochliwa
Że nie będę upierdliwa

Ożeż, niechże wytrzeźwieję
Kawa w mig, bo co ja bredzę?
Przecież w nocy był tu gość
Co on zrobił? Powie ktoś?

Oj miłości ma przewrotna
Od dziś nie otwieram okna
Nie wypuszczam z domu kota
Bo go piesek wyłomota

Z upływem czasu spalamy się
A przyczyną są inni ludzie
Lecz dlaczego? I kto o tym wie?
Ja już wiem, to ludzie – pieniądze

Tylko Ty się różnisz
Ty! Ty się wyróżniasz
Nigdy tu nie nudzisz
Widocznie mnie lubisz

Rymy są zgodne fonetycznie
Sylabami raczej też
To nie biały wiersz
Ale… AA i ABBA to gra

Łamię wszelkie zasady
Czasem jestem zarobiony
A co mi tam
Ciebie mam

Nic mi nie chodzi po głowie
Tylko Ty, Ty, Ty.

Nie wytrzymam
Opierdolić Cię muszę
Nie potrafię, więc napiszę:

Długo gadaliśmy..
I zjadaliśmy
Beczki soli godzinami
Czasami garściami

Uczucia bliższego kontaktu
Nie są do zapomnienia!!!
I Co jeszcze chcesz?
Dałem dużą część duszy
Pozostałość nie jest do oddania
Śmiało umrzeć mogę…
Z reszty innego dawania.

Dla Barbary

Nie chce mi się dzisiaj
O sałatce trudno pisać
Taka przyziemna
A! O takiej?

Przeważnie przyjemna…
Dla podniebienia. Ha ha ha
Nie wiem, jak w wydaniu
Kobiety – Sołtysa

Iwono, tłumacz nadal mi tu
Jak zrobisz coś z czegoś
Ja i tak ni hu hu
Nie zaznam tego smaku

O co mi chodzi?
Jesteś dobra dla męża
Robisz mu sałatkę
Reszta mnie nie obchodzi!

Podteksty można tu znaleźć
Nie u mnie, się zastanów
Kobieto – Wichrze
Nie do okiełznania

Miało być o sałatce
Skończyło się na sąsiadce
Fajnie było mmmmmm
Mam swoją

Zatłukę każdego, kto źle
Powie o Iwonce

Odwiedziny w Buczynie
Na nic nie zamienię
To jedna, niska, prosta
Wielkość w swoim rodzaju

Nie pozwolę ci się przekonać
Człowieku przeciętny duchem
Przecięty rzeczywistością
Nagromadzony furią

Tam jest pięknie wręcz
Jeziora, historia, grzybki
Lasy, bunkry, wilki
Lecz nie one na mnie czekają

To Oni – mali, lecz wielcy – nie wilcy