Miłość? He he, ale gdzie?
A szukaj jej sobie
Ona ma cię gdzieś
Nieokiełznaną chcesz mieć?

Po co nam miłość?
Wystarczy dobry człowiek
Z którym można spędzić mile
Złe i dobre chwile

Tak zwana „miłość” opiera się
Nie na chemii, lecz na ziemi
Bez zaufania nie ma miłości
Bez rozumu brak szczerości

Nie rań, nie oszukuj draniu
Już w samym zaraniu
Nie kręć, nie kłam
Bo pójdziesz do piekła

Pomyśl nim powiesz „kocham”

Wierszyk pisany wspólnie z Alicją

Kochana mamo, dziękuje, dziękuję
Dziękuję Ci za to, że mnie urodziłaś
Wychowałaś, dbałaś, kochałaś
Za Twoje nieprzespane noce
Za karmienie mnie i opiekę
Jesteś dla mnie wzorem
Jesteś postumentem, opoką
Którą nic nie wzruszy
Jesteś wojowniczką, lekarką
Jeśli chodzi o dzieci
Płaczę, bo Cię kocham!!!!

Hej tam na fali, hej tam na fali
Hejże Janicka porąbali (tak powiadali)
Ale był dzielny, niczym się nie chwalił
Wsiadł na owieckę i zniknął na hali

Opowieść niezbyt długa się tu wynurza
To zwierzątko uratowało mu życie, należycie
Lecz jak przyszedł już do siebie,
No był jak w siódmym niebie

Dobro owiecka, dobre hale
Lecz go coś ciągło nad morze, na pływanie
No i tak z marnymi dutkami pozegnął
Wiele kraśnych, piknych hal

I co? Chceta wiedzieć dali co z Górolami?
Ano wielu przecie poszło za nim
Nie widzieli morza, więc morsowali
Nawet bez fali sobie pływali

Nie było kiery sznapsa wypić
Oni, zuchwali mieli to w życi
Górale gorący, Bałtyk zimny
Co się stało? A się poprzeziębiali

Górali wcięło, nie z braku sinic
Z braku owieczek na hali i więcej nic
Czy morał jet tutaj potrzebny?
Morsuj na fali, bądź zgrzebny

I ubrany w owczą skórę. Hej!

A to wszystko tylko opowiadajka
Hale to nie fale, ale…
Ponoć mówią wszystkie Ale
Że morsowanie na fali jest fajne

O piękna jesteś wiosno
Jesień ciągle żyje Tobą

O Jutrzenko ma nieokiełznana
Już od dawna jesteś kochana
Już tak wiele dni bez Ciebie
Cierpię, cierpię, cierpię

Nie jest łatwo pisać poecie
Gdy pewna wena jest w lesie
Znikła i jest niedostępna
Jak „nienaruszona” panienka

Ja za nią „ciekam” i czekam
W długiej kolejce doznam
Jej oczu blask i poklask
Za niebiański Słońca blask

To ja Jutrzenko

By Cię pocieszyć
By Cię rozśmieszyć
Przybądź samotna z rana
Odejdziesz zdrowo roześmiana
Zrobię co mam zrobić
I z wieczora i z rana

Może trochę zakłopotana
Na rękach będziesz chodziła
By znów przyjść na noc
Aż do niechcianego rana

Przychodź częściej z nadzieją
Z której inni się śmieją
Tylko ja Cię skutecznie wyleczę
Żartem, ciałem, mieczem

On oczy miał szare
Gołębi puch tak ma
(Gołębia, co Cię lubi)
On dobre oczy miał
Jak miłość po południu…
I co się wydarzy w grudniu

Serce zranione to nic
Posklejać da się jeszcze
Byle by… no tak…
Zdążyć przed deszczem

A padać ponoć ma tak
Tak bywa w lecie…
Ha! Jak skończy się leczenie

Usiądę sobie w kącie
Zapomnę jak by to było
Gdyby Ciebie tu nie było

A może tu byłeś
Tylko przede mną się skryłeś
5 lat, to trochę długo
Więc dość!!!
Napisać w końcu pora
W gruncie rzeczy się cieszę
Razem tworzymy wiersze
A może i więcej (chcę)

Wiersz w zupełności nie jest moim, lecz kobiety, która też pragnie pisać i wyrażać swoje myśli w sposób tylko Jej znany. Udzieliłem jej strony. Pozdrawiam.

Błogi sen przytula mnie
…jak kochanek.
Jest tym, czego chcę,
czego pragnę, oczekuję.

Sen błogi, bez trwogi,
bez twarzy mi się wymarzył.
Wszystkie troski opanował
ten piękny, troskliwy pan.

Błogi stan, cudny stan,
wziął mnie w swe ramiona,
a ja nim zniewolona…
oddałam mu się we śnie.

Rankiem tak rozkokoszona,
już pragnę wieczorem
pójść w jego ramiona.
Jestem twarda, on mnie pokona.

Tęsknota to furtka, gdy szczęścia nie znamy
Lekko ją otwieramy nie dotykając bramy
Lub drzwi bez klucza, które uchylamy

Za progiem wspomnień mnóstwo
Krok dalej – mniej szczegółowo
Coś tam się czai każdorazowo

Trzaśnij furtką, trzaśnij drzwiami
Niech cię za nimi nic nie mami
Ciesz się i żyj obecnymi chwilami

Co? Replay? Ożeż Ty!
Rozkokoszona w „my”
Nie stąpająca po ziemi
Mało Ci tej anemii?

Dobrze, bogato ugoszczę

Witam spragnioną, miłą
(Tak, wiem, Niezwykłą)
Usiądź i wybieraj z menu
Co dziś podaję do stołu

Nie zimne, gorące nóżki
A la Bucki, Dinki

Za dwie godzinki…
Napój z jeżynki

Na talerzu za trzy
Będzie kotek jak się patrzy

Później chwilowo będzie ubaw
Gdzieś za jakieś 4 ha

Nie oskarżaj mnie
Że czasami źle karmię się

Myśl, że za ćwierć doby
Będą tylko moje podroby

Flaczki serwuję bez zapłaty –
Z nimi, to tylko same straty

Nerek nie oddam z trwogi
Że nie będę już drogi

Wątróbkę by Pani chciała?
Skrzydełek dostała i poleciała

Polecam me serce z wieczora
Jeść, póki nie dorwie się…
Jakaś diablica, potwora

Pani jest bronią atomową
Rzadko używaną, lecz groźną
Dlatego już się poddaję i
Myślę o motto w nadziei…

I surrender lady

Gonisz mnie do jedzenia…
Mnie? Głodnego Twego serca?
I słusznie – połknę je w całości –
Z braku nie chleba, lecz miłości