Takie oto dziś nastały trudne czasy
Gumka na fiucie, maseczka na twarzy
Co może nas więcej spotkać za 10 lat?
Dojdzie kombinezon, rękawiczki, opiat
I weź tu się z kimś normalnie pokochaj

Jeśli ktoś ci ciągle coś wmawia
Możesz uwierzyć partiami
Że jedno światło gasi się na dwa razy

Czy krótki uśmiech jest czegoś wart?
Wart jest wiecznej wiary w świat

Praca zawsze jest bez sensu
Lepiej robić dzieci
To wmówię bezrobotnemu
Nawet tu, w sieci

Wyciągając rękę do „żula”, lub bezdomnego
Wyciągaj rękę z kieszeni wraz z banknotami

Nie obrażajcie ich nawet złymi spojrzeniami.
Na to miano trzeba sobie zasłużyć przeżyciami.

Życie to jedna wielka bajka
My sami przerabiamy ją na rzeczywistość
A może by tak na odwrót?

Einstein napisał: „Jutro to dziś, tyle tylko, że jutro”
A czym jest dziś? Czyż nie następstwem wczoraj?
A wczoraj czymże jest? Przeszłością!
Dlatego ten, kto umie odciąć dziś od wczoraj
Ma przed sobą przyszłość, czyli pojutrze

Miałaś ich wielu, kilku z diamentem
Wybrałaś jednego, zgodnie z jego gradientem

Bronson pozostawił na świecie wielu swych przedstawicieli
A mógł być tylko on jeden. Niepotrzebnie go uśmiercili

Uczucia można okazywać na wiele sposobów
Pod warunkiem, że ktoś nie jest analfabetą emocjonalnym