Chcesz mnie „zakluczyć”
To bardzo przykre
Więc… znajdę sposób
By wyjść innymi drzwiami

Zegar ma gdzieś
Gdy mu wskazówka opadnie
Kobieta traktuje to nieładnie

Ktoś, po pracy
Był wypoczęty
Wymyślał słowa –
W tym jego głowa
By nie była jałowa

Trudno być suchym rozbitkiem
Na wielkim ocenie teraźniejszości
Jeszcze trudniej dopłynąć do
Przyjaznego lądu, bez kanibali

By się podnosić – trzeba upadać
Nie warto być wysoko – wtedy
Nie umiejąc latać
Bardziej boli

Zwłaszcza na boso

Tak mnie Miła moja słucha
Że jest ciągle na mnie głucha
A niech tylko komar zabzyczy –
Wniebogłosy głośno krzyczy

Z kobietą jest lżej
Bez niej łatwiej

Każda myśl i wypowiedziane słowo –
To już dziś, jutro, wieczność

Każdy nasz ruch, jak w szachach –
Jest posunięciem strategicznym

Każda zła myśl – tragicznym
Każda nuta tkwi w umyśle

Im bardziej się otwierasz
Tym bardziej cię zakluczają

Z wiekiem życie częściej boli,
żyj ukradkiem i powoli.
Z wiekiem życie ciągnie wstecz,
chyba że…mu powiesz: precz!

To tragiczne, jeśli ktoś popełnia samobójstwo,
lecz co jest większą odwagą? Odebrać sobie życie,
czy stawić czoło złu, bólowi, przeciwnościom?

To drugie.