Nie chciałem diamentów
Nie chciałem złota
Chciałem niewiele
Spotkałem Ciebie
Liczyłem na więcej
Została tęsknota

Mnie nie można nigdy zmieniać
Można tylko mnie oceniać
Dziś kochają mnie kobiety
Lecz za krótko wciąż niestety
Wszystkie kiedyś „pójdą w las”
Będą inne za jakiś czas
A ja znowu wiersz napiszę
I podkreślę: lubię ciszę

Krótko kochasz, krótko czubisz
Krótko pieścisz, krótko lubisz
Więc ja także powiem krótko:
Byłaś dla mnie piękną nutką

Ten dzień się kończy już
Dla dobrych i złych dusz
Dla tych, co żyją dla dzieci
I dla tych, co żyją wśród śmieci

Teraz wszyscy mają jakiś cel
Jedni do domu, drudzy do cel
Tym pierwszym ciężko jest żyć
Tym drugim lepiej umrzeć, niż gnić

Proszę upierz mi koszulę
A ty tylko mówisz czule:
Nie mam czasu dziś w ogóle
Gumę żuję, gumę mulę

Za mną nie nadążysz
We łzach się pogrążysz
Choćbyś padła trupem
Nie stanę się Twym łupem

Dla Ciebie utopię eksżonę we łzach
Dla Ciebie będę umierał z miłości
Dla Ciebie pokocham wrogów mych
Tylko nie każ mi nie pieścić włosów Twych

Ptaki budują gniazda
Rozbudowują się miasta
Rozbudowujemy siebie
Staję się lepszym dla Ciebie

…I będę się czołgał…
By Cię obronić
Śmiertelnie zraniony
Lecz mając to za nic
Jeśli zajdzie taka potrzeba
…Polsko

Chciałem pisać wiele
O pierdołach, o miłości.
Odkąd Cię usłyszałem
Chcę słuchać, ma Radości