Nie jestem z tego świata
Błądzę po Twej kwiecistej sukience
Nie jestem mówiąc bla bla bla
Namolnym rezydentem

Nie jestem z tego świata
Nie umiem być zimnym i cynicznym
Umiem być jednym z nielicznych
W stanie klinicznym

W życiu nigdy nie ma nic za nic
Nawet w mordę za nic nie dostaniesz
Handel wymienny można tu wdrożyć
Ja Tobie milion namiętności
Za jeden uśmiech niezadowolony

Taniocha

Bezlitośnie zdeptane uczucia
Ciężkim butem życia
Powoli zarastają kurzem…
Czasu gojenia się ran
Nie lubiąc kurzu nie będę sprzątał
Będę na to bezlitośnie patrzył
Nie wracaj po latach mówiąc:
Tu jest brudno, czas na porządki

W Chinach około dwusetnego roku
Z potrzeby skuteczniejszego zabijania wymyślono kuszę
Dziś z powodu dużego dusz urodzaju
Wymyślono maski
Nie sam się w nich duszę
Niechże do łask powrócą kusze

Chwalisz się, że masz wszystko
Co Ty znów pleciesz kobieto?
Nie masz buziaka słodkiego
Chcesz? Dam, mam tego dużo

Umiem się bronić
Jednak bezbronny jestem
Gdy brak Twej dłoni
Jestem tylko tekstem

Jest w naszym umyśle pewien stan
Który każdy z nas ciągle go ma
To złudne poczucie, że się nie zagubi
Będąc wśród nie swego pokroju ludzi

Życie to jedna wielka ruletka
Raz się wygrywa, raz przegrywa
Gdy nie ma komu dobić cię na dnie
Wstawaj i niech się dzieje co chce

Nie chciałem diamentów
Nie chciałem złota
Chciałem niewiele
Spotkałem Ciebie
Liczyłem na więcej
Została tęsknota

Mnie nie można nigdy zmieniać
Można tylko mnie oceniać
Dziś kochają mnie kobiety
Lecz za krótko wciąż niestety
Wszystkie kiedyś „pójdą w las”
Będą inne za jakiś czas
A ja znowu wiersz napiszę
I podkreślę: lubię ciszę