O jakżeż to miło
Wiedzieć bardzo mało
Głowa zwykle bardzo boli
Gdy się do niej coś wpier…

Jesteś „Moją Dziewczyną”
Umiesz mówić prawdę
Kiedy organy się myją
Jaką masz chleba pajdę

Może Ci się wydaje
Że sobie jaja robię
No jasne, że robię
Czasem na śniadanie

Masz rację Ulu
Tylko słabi się tulą
Teraz świat wie, że…
Lepiej nie zbliżać się
Do Ciebie

Omijam tą Ulę jak ule
Już się do żadnej nie tulę
Teraz tylko one do mnie
Kocham je ogromnie

To pusta kartka
To nuty ćwiartka
To przypomnienie
O mnie bezgłośnie

Jestem

Tak, nie, wszystko, nic
Całość, bez granic, lecz…
Ty lepiej wiesz o co mi chodzi
Byle tylko dziecko spłodzić
Mylisz się! Kocham Cię!!!

Kiedyś przelotnie puściłem Ci oczko
Dziś już masz na mnie oko
Nie cieszę się, chwila…
Z czego?
Że jesteś efektem motyla?

Spokój! Gdzie jest spokój?!
Czy muszę tak głośno krzyczeć?
Gdy gardło mocno ściśnięte
Cęgami okrutnych Twych słów?
Czy muszę prosić o tlen
Co rusz, co krok?
I znowu, i znów?
Odejść musisz
Dusisz

Kochając Polskę i wszystkich Polaków
Czuję się jednym z nich, tu mieszkam
Gdy ktoś wyzywa nas od nieudaczników
Wyrzucić z siebie tego nie omieszkam:
Panie W. O., tak, mieszkamy w folwarkach
Zawsze jednakże byliśmy społeczeństwem
Nie przymnażaj „prostym” w obowiązkach
Nie w ich gestii walczenie słowem
Naród zmęczony, stłamszony przez lata
Nieskazitelnych „Panów” serdecznie ma dosyć
Z obcymi tak, ze swym nic nie wskóra
Pod Janosika łatwo jest się podszyć

Być może już dziś, lub za kilka dni
Będziemy dla siebie tylko bezwzględni
Może już jutro, nie za jakiś rok
Umknę, jak przed nocą zmyka zmrok
Wciąż nie za późno na mały krok
Krok do przodu i… ciepły wzrok

Jesteś dla mnie jak narkotyk
Każda działka, to Twój dotyk
Nałóg zatem niebezpieczny
Odwyk tutaj jest konieczny